W Arboretum w Wojsławicach ze względu na stare, historyczne założenie ogrodowe nie przyjęto tradycyjnego, systematycznego lub geograficznego, układu kolekcji roślin. Rozmieszczone są one w układzie krajobrazowym i ekologicznym, zgodnie z ich siedliskowymi wymaganiami idlatego rozproszone na całym terenie. W końcu 2000 r. kolekcja roślin drzewiastych obejmowała 1497 różnych gatunków i odmian, które reprezentowały 71 rodzin i 204 rodzaje. Specjalizacją Arboretum są rośliny z rodziny wrzosowatych (Ericaceae) oraz drzewa i krzewy niemrozoodporne w innych częściach kraju. Dendrologiczną kolekcję wzorcową stanowią historyczne odmiany różaneczników rasy łużyckiej, tzw. odmiany Seidla ( 60 odmian). To właśnie te najstarsze, prawie stuletnie okazy różaneczników (Rhododendron) nadają specyficzny charakter Wojsławicom. W kolekcji rodzaju Rhododendron znajduje się obecnie 880 gatunków i odmian, i należy ona do najstarszych oraz największych w Polsce.
Byliny
Oprócz powiększania kolekcji dendrologicznych dużą uwagę zwraca się w Wojsławicach na towarzyszące im rośliny okrywowe. Kwitnące byliny – ponad 500 gatunków i odmian – wypełniają wolne przestrzenie pomiędzy grupami drzew i krzewów. Reprezentują one 75 rodzin i 171 rodzajów. W tej grupie roślin najliczniej występują rodzaje: tuwałka (Astilbe), turzyca (Carex), bodziszek (Geranium), liliowiec (Hemerocallis), funkia (Hosta), języczka (Ligularia), miskant (Miscanthus). Kolekcje roślin nasiennychuzupełniają rośliny z gromady paprociowe (Polypodiophyta), wśród których ponad 30 gatunków i odmian różnorodnych paproci z 13 rodzajów tworzy malownicze grupy. Obok wczesnowiosennych kobierców roślin, typowych dla lasu bukowego (śnieżyca i śnieżyczka, miodunka, pierwiosnek, kokorycz i kokoryczka, zawilec, kopytnik), uwagę zwracają wielkolistne ciemiężyce, rodgersje, tarczownice, funkie oraz azjatyckie języczki. Cieniste miejsca zajmują paprocie, bergenie, dwubarwne turzyce, tawułki, ciągle jeszcze mało znane ozdobne żywokosty, o kwiatachbarwy niebieskiej, żółtej i purpurowej oraz wiele, wiele innych. Przy doborze bylin starano się zapewnić ciągłość ich kwitnienia i tak – wczesną wiosną po całym parku unosi się zapach pospolitego niegdyś fiołka wonnego, który kępami rośnie w wielu miejscach, w maju niebywały jest urok narcyzów, szafirków i różnokolorowych pierwiosnków. W czerwcu pojawiają się delikatne kwiaty bodziszków i tawułek, a w lipcu funkii oraz wielobarwnych liliowców w liczbie prawie stu odmian. Jesienią rozkwitają zimowity,zawilce japońskie, astry marcinki i efektowne trawy – miskanty.Wojsławice znane są przede wszystkim z wiosennego kwitnienia różaneczników, ale każda pora roku przynosi coś nowego. Jesień to płomienne barwy liści klonów, winorośli japońskiej, buków, grabów, azalii i innych. Towarzystwa zwiedzającym dotrzymują, uwijające się pracowicie wśród leszczyn, owocujących kasztanów jadalnych i sosen, szaroczarne wiewiórki. Cierpliwi zauważą tu popielice, wiele rzadkich gatunków ptaków i płazów. W wojsławickim Arboretum można poznać nie tylko rośliny, jakie trudno zobaczyć gdzie indziej – można w nim również wspaniale wypocząć. A kto nie zdąży dotrzeć tu na wiosnę, gdy kwitną różaneczniki, niech nie waha się odwiedzić to miejsce w innych porach roku, choćby złotą polską jesienią.